Początek

Witam Was serdecznie.

Może na początek napiszę coś o sobie. Nie będę podawał swojego imienia, przynajmniej na razie 🙂 . Mam 17 lat, chodzę do liceum i tak jak większość moich rówieśników zaczynam zastanawiać się co chcę robić w życiu i jak się ono potoczy. Próbuję swoich sił w wielu dziedzinach, żeby zobaczyć w czym jestem dobry i co sprawia mi przyjemność. Próbowałem dosłownie wszystkiego. Gra w nogę, w kosza, siatkę, występowanie w teatrze, jazda na deskorolce i wiele innych. Oczywiście lubię robić wszystkie te rzeczy, jednak nie wiążę z nimi przyszłości i spędzanie chociażby 2-3 godzin dziennie na tych czynnościach po prostu mnie męczy.

Natomiast od zawsze czułem przypływ adrenaliny, kiedy widziałem ludzi robiących wręcz niesamowite dla mnie rzeczy w rytm muzyki. Gdy miałem okazję oglądałem filmy taneczne i wyobrażałem sobie, że to ja gram tam główną rolę. Niestety w dzieciństwie byłem bardzo nieśmiały i uważałem, że chodzenie na zajęcia jest dla dziewczyn oraz że rówieśnicy mnie wyśmieją.

Minęło parę lat i postanowiłem zostać samoukiem. Na pierwszy ogień poszedł popping. Miałem wtedy bodajże 15-16 lat. Wszystkich materiałów szukałem w internecie. Niestety nie miałem motywacji i szybko rezygnowałem z codziennych ćwiczeń. Uznałem, że jest to coś co chciałbym robić, lecz czułem niedosyt. Chciałem robić rzeczy, na których widok ludziom przychodziłoby do głowy tylko jedno słowo, wow 😀 .

Zacząłem tańczyć breakdance. Najpierw Six Step, Indian Step, Turtle Frezze i jakoś to szło. Na szczęście około pół roku później w moim mieście zaczęły odbywać się zajęcia z bboying’u. Namówił mnie na nie kolega i od 2 miesięcy chodzę na nie regularnie. Nie ma porównania do nauki samemu w domu, a nauki pod okiem doświadczonego nauczyciela wraz ze znajomymi.

Obecnie katuję Windmill’a. Mam z nim pewien problem, ponieważ w wakacje nie ma zajęć, a samemu nie mam gdzie ćwiczyć, jednak się nie poddaję i będę opisywał Wam to, co sprawia mi trudności w tańcu, przez co jestem szczęśliwy oraz jak samemu się rozwijam.

Peace!